Als cameraman kom ik regelmatig in aanraking met andere geloofsgemeenschappen. En dat is best gaaf als ik het zo mag zeggen.
Als ik dan met anderen praat over wat ik meegemaakt heb, en ik praat het over Antilliaanse gemeente, Messiaanse gemeentes, dan volgt altijd de vraag: “Wat zijn dat voor mensen, wat is dat voor een groepering”. Vaak met de nadruk op “dat”, alsof het vreemde wezens zijn. Dan volgen er vaak een opsomming van verschillen of moet je uitleggen wie “die mensen” zijn, en meer van dat alles.
Dan bekruipt het gevoel als of ik omga met mensen die niet van hier zijn. Ik zal het netjes uitdrukken. Vreemd, dat hoewel we 1 God aanbidden en in geloven, toch we weer in hokjes denken.
Ik ben zelf niet meer gebonden aan een kerk, aan een groep, maar mag in kader van de Bijbel mijn blik graag verruimen. Daarnaast ben ik ook daardoor niet gebonden aan allerlei regeltjes die kerken vaak hebben. Voor mij een verlichting, hoewel mensen in de omgeving vaak zeggen dat ik bij een kerk moet, dat geeft meer onderricht, een basis.
Maar in het dagelijks leven kom ik zoveel mensen tegen met wie ik over de Bijbel praat. En van wie ik kan leren. Natuurlijk is het goed om samen te komen met christenen, maar als het gaat om zaken als hoe ik moet aanbidden, of het al dan niet deelnemen aan het avondmaal, omdat je geen belijdenis hebt gedaan gaat mij te ver. Laat me geloven en het geloof beleven op mijn manier.
Het mooie van andere mensen kennen en leren kennen is een andere beleving van het geloof. Soms uitbundig, soms ingetogen, andere gewoontes, maar met wel 2 dingen als basis, de Bijbel en God.
Moeten we dan alles in hokjes indelen, en het vreemd vinden hoe anderen het geloof beleven, of kunnen we elkaar waarderen, zonder oordeel. Wat is erop tegen, als iemand Jezus als zijn verlosser heeft aanvaard, en hij of zijn wil gedoopt worden. Waarom niet daad bij het woord voegen en het gewoon doen.
Ik weet zeker dat deze opmerking tegen het zere been van een ander is. Want hoe weet je zeker dat degene echt gelooft in Jezus? Hij moet toch eerst een alpha cursus volgen, of een andere cursus? Kunnen wij daarover oordelen? Als degene het in zijn hart krijgt om dat te willen, wie zijn wij als mens omdat tegen te gaan.
Laten we onze blik eens verruimen. Er is meer buiten de kerkmuren, er is nog een hele wereld buiten onze kerk, een wereld die we moeten bereiken door het evangelie. Iedereen zit te wachten op een opwekking, maar als we naar binnen gekeerd blijven en we hebben geen oog voor samenwerking met andere kerken, zal de opwekking uitblijven.
Oh ja, one more thing: "Wat is onze grootste taak, die ons door Jezus gegeven is?"
